Club Midnight deel 5

Ik moet Rave aan blijven kijken terwijl er weer opnieuw op mijn billen word geslagen op dit punt ben ik door de pijn onzeker of het een cane of toch de paardij zweep is. Even schieten mijn gedachten rond “Ze weten toch dat ik daar moeite mee heb?! Aankijken, dat kan ik niet! Niet in een spel. Niet nu.” Onverwacht houd ik het toch even uit. Totdat de slagen heviger worden, onvrijwillig richt mijn blik zich meerdere malen richting het plafond doordat ik in een reflex mijn hoofd achterover gooi na een slag. Binnen de kortste keren zit ik op een totaal van 5 bitchslaps voor het verliezen van het staarwedstrijdje. Ondanks alles is het toch aardig gegaan met het aankijken.

Ondertussen zit ik al een lange tijd met mijn armen in de bondage, en mijn spieren beginnen te protesteren, en niet zo’n beetje ook. Ik vraag Faith of mijn armen uit de bondage gehaald mogen worden, en ben blij te horen als dit kan. Faith komt voor mij staan om mijn polsen los te maken van het kruis. Ik dacht op dit punt dat het spel richting zijn eind zou lopen en ik de rust zou krijgen. Niets is minder waar, vanuit het niets hevige klappen op mijn schouders, een pijnlijke zweep, en hij komt snel en hard aan. Faith trekt mij aan de stok terug tegen het kruis op, en ik kan alweer geen kant op.

De zweep raakt mijn rug, schouders en billen met een snel tempo, de pijn van de striemen ervan zijn nog niet weg voordat de volgende slag land. Op dit punt begin ik enorm te genieten van de pijn, en begin ik weg te zakken. Mijn gedachten leeg, alleen een waas. De geluiden klinken gedempt, de pijn voelt minder erg aan, en ik sta met volle teugen te genieten.

De slagen worden rustiger, minder hard, minder vaak. Ik voel dat er afgebouwd word. Nadat de slagen volledig opgehouden zijn word ik aan mijn armen terug naar de bondage tafel begeleid. Mijn zicht wat wazig, mijn gedachten leeg, en het heerlijke gevoel van endorfine die door mijn lijf stromen. Ik voel mij geweldig, en zit dan ook rustig voor mij uit te staren vanaf de tafel terwijl Faith en Rave bezig zijn de bondage van mijn armen te verwijderen.

Zodra de stok en de folie van mijn armen is word er even stevig nageknuffeld. Ik voel mij intens gelukkig, ik heb net een geweldig spel achter de rug, en het gevoel erbij is goed. Erg goed.

Langzaam aan worden de koffers weer ingepakt, en zoek ik mijn spullen bij elkaar. Mijn shirt laat ik nog even uit, daar is het veel te warm voor. Mijn kilt doe ik om, maar hoor al direct de vraag van Faith “Had ik gezegd dat je die waar aan mocht?” Wazig als ik ben haal ik de kilt weer los, waarna ik te horen krijg dat ik hem alsnog weer opnieuw aan mag trekken. Gepest, dat is het. Een korte grijns op mijn gezicht en ik trek de Kilt weer aan.

Alles ingepakt, niets vergeten, en we gaan weer onderweg naar beneden, naar de chill-out ruimte met die lekkere banken. Helaas, mij word gezegd op de grond te gaan zitten. De spullen worden neergezet, en Faith loopt even weg om wat te drinken te halen. Als ze terug is met voor ieder van ons drie een pilsje heb ik het idee dat ik rustig aan kan doen, en genieten van het gevoel. Ik had het mis. Ik had nog bitchslaps tegoed doordat ik de staarwedstrijd verloren had.

3 maal word er hard uitgehaald in mijn gezicht door Rave. Even denk ik dat dit mij een gigantische hoofdpijn op gaat leveren, maar dat gevoel trekt snel weg. Nog twee te gaan. Faith haalt vrij hard uit, en kort daarop Rave ook nog een keer. Dat waren ze. Ik heb het gehaald. Ik heb een spel met Faith en Rave overleefd, en hoe. Ik zweef.