De Assistente deel 11

Re: De Assistente

Berichtdoor Cilind » 01 apr 2011, 21:37
“Pfff… fijn hoor die tegenwind”, dacht ik, en ik trapte stevig door. Eenmaal aangekomen bij het Huidcentrum zette ik m’n fiets weer in het rek. Binnen in het gebouw was alles nog donker. “Vreemd”, dacht ik, maar toen ik de deurklink vastgreep ging hij gelukkig open. Ik nam plaats in de wachtkamer en keek wat om me heen. Toch wel raar, er was helemaal niemand, het licht was uit en er klonk geen muziek. Gelukkig kwam er nog wel een beetje licht door de ramen zodat ik toch nog wat zag.

De lampen ging aan en er klonk muziek. Ik schrok ervan. De deur ging open en daar stond Dorien. “Sorry dat alles nog uit stond”, zei ze. “Ik was wat later als geplant, maar je mag achter me aanlopen hoor”. “O oké, maakt niet uit hoor ”, zei ik, en ik liep achter haar aan. Ze had dezelfde hoge witte laklaarzen aan als de vorige keer en daar had ik stiekem ook op gehoopt. Die zwarte laarzen stonden haar ook wel leuk, maar die witte pasten veel beter bij haar uniform.

“Kletspets”, klonk het plots, en ik zag dat Dorien haar sleutels per ongeluk had laten vallen. Ze bukte op elegante wijze met gestrekte rug en benen voorover om ze op te rapen. Mijn god wat zag dat er opwindend uit zeg. Die mooie lange gestrekte benen, die laarzen, die houding en haar blonde haren die het geheel afmaakte. Ik voelde m’n penis uit het niets omhoog schieten en voelde me geil worden. Ineens keek ze vanaf de grond tussen haar benen door recht in m’n ogen. Ik schrok me rot en voelde een schok door m’n lichaam gaan. Ze had me vorige keer ook al betrapt, maar nu moest het toch gaan opvallen. “Je vind m’n laarzen echt mooi he?”, vroeg ze een beetje plagerig, terwijl ze weer opstond. Ik voelde een golf van schaamte door me heengaan en merkte dat m’n hoofd knalrood werd. “Ja uh… ja, je hebt inderdaad leuke laarzen”, antwoorde ik. “Ik vind ze zelf ook erg sexy, en ze zitten erg lekker. Eigenlijk zou je ze eens moeten proberen”, zei ze plagerig, en ze lachte terwijl ze me met haar speelse ogen aankeek. Mijn god, wat voelde ik me stom. Wat moest ze wel niet denken.

Ze opende de deur en gebaarde dat ik naar binnen mocht gaan. “Je mag je broek en je shirt wel weer uit doen hoor, en wil je dan weer op de behandeltafel gaan liggen?”. “Is goed”, antwoorde ik, en ik deed m’n kleding uit en ging op m’n buik op de tafel liggen. Terwijl ik me bedacht wat ze dit keer bij de behandeling zou gaan doen keek ik voorzichtig in de grote wandspiegel tegenover mij hoe ze zich voorbereide. Ik wilde immers niet nog een keer betrapt worden, want ik vond het in de gang al gênant genoeg. “Zo, ik ben er klaar voor”, zei ze, en ik hoorde dat ze weer grinnikte. “jij ook?”. Ik knikte terwijl ik haar aankeek in haar ogen. “Wil je je armen weer langs je hoofd leggen?”, zei ze. Ik deed wat ze vroeg en lag weer helemaal uitgestrekt op de behandeltafel.

“Ik leg even een handdoek over je hoofd hoor, niet schrikken”, zei ze. Ik voelde dat ze de handdoek over m’n hoofd legde en ik voelde dat ze m’n armen nog een stukje dichter bij elkaar legde zodat ze nog strakker langs m’n hoofd lagen. Ook legde ze m’n benen nog iets uit elkaar zodat ik uiteindelijk ongeveer in dezelfde houding lag als de vorige keer. “Zo lig je weer goed”, zei ze, terwijl ze weer grinnikte, en ik hoorde een paar klikken. Ondanks dat ik me aan het begin heel relaxt voelde en zelfs opgewonden was begon ik toch weer een beetje zenuwachtig te worden. Door de handdoek zag ik namelijk niks meer en daar hield ik eigenlijk niet zo van. Bovendien voelde ik me ook wel een beetje ongemakkelijk omdat ze telkens zo grinnikte. “Wat heeft ze toch met die plagerige lach”, dacht ik. “Ik moet nog even wat pakken hoor, kom zo weer bij je terug”, zei ze, en ik hoorde de deur dichtvallen.

Er waren inmiddels bijna 10 minuten verstreken maar ze was er nog steeds niet. Ik wilde de handdoek even van m’n hoofd afhalen om te kijken of ze er al aankwam maar ik merkte dat m’n handen vastzaten aan de bovenkant van de tafel. Toen ik wild met m’n benen bewoog merkte ik dat ook die vastzaten. “Hoe kan dit nou!”, dacht ik, en ik bedacht me dat ze de boeien waarschijnlijk voorzichtig had omgedaan toen ze m’n armen en benen verlegde en dat het mij niet was opgevallen omdat de boeien zo zacht waren. “Maar waarom?”, galmde het door m’n hoofd. “HALLO?”, riep ik luid, “WIL JE ME LOSMAKEN!”, maar ik kreeg geen antwoord. Ik begon een beetje paniekerig te worden en voelde dat m’n hart sneller begon te kloppen.

Ruim 5 minuten later hoorde ik het getik van haar hakken weer dichterbij komen. “HALLO”, riep ik nog eens, maar weer werd er geen antwoord gegeven. Ik hoorde wat gegniffel, voelde haar handschoenen over m’n rug kietelen en plots werd de handdoek van m’n hoofd getrokken. “HÉ, WAT MOET DIT NOU!”, riep ik. “Rustig maar, rustig maar”, riep Dorien lachend. “Blijf maar rustig liggen”. “Wat nou rustig liggen”, dacht ik. “Waarom doe je dit”, riep ik nogmaals. Het was even stil… “Kijk”, zei ze op een strenge toon terwijl ze me met haar blauwe ogen aankeek. “Jij komt hier om je te laten behandelen voor je zogenaamde vlekjes, maar stiekem loop jij jezelf hier gewoon een beetje op te geilen… Je bespied me elke keer als je hier bent en denkt zeker dat ik dat niet door heb. Nou, dat had je dan goed mis schatje, want het valt aardig op”, en ze lachte weer. “Toen ik het er van de week met Anne over had vertelde ze dat je haar ook met je ogen had uitgekleed en dat je zelfs een nat vlekje in je broekje had gekregen nadat je haar een lange tijd had lopen aanstaren. De vorige keer betrapte ik je hier op een stijve en daarmee wist ik wel genoeg… We hebben er weer eentje… Maar nu heb ik je hoor…”, en ze lachte, “Ik zal je eens leren…”. Er ging een golf van schaamte door me heen en ik voelde me onwijs betrapt. M’n hoofd werd knalrood en ik voelde me zwaar de pineut. “Ma maar wat ga je met me me doen dan”, stamelde ik geschrokken. “Jaa… dat wil jij wel weten he”, en ze begon weer plagerig te lachen.

Het was even stil en toen zei ze: “ik heb het met Anne overlegd en we hebben besloten dat we je gaan omtoveren tot assistente…”, en ze lachte. “Want dat vind je zo leuk…, of moet ik zeggen… geil…toch?“, en ze begon weer op die plagerige toon te lachen. Er ging weer een golf van schaamte door me heen en ik wist niet wat ik moest zeggen. “Ik zal zo met je beginnen en over een uurtje komt Anne me helpen…”, en het was weer even stil… “Zeg trouwens eens… Je trekt je zeker ook op ons af he…?”, zei ze plagerig, en ze wreef over m’n kruis terwijl ze me via de spiegel strak aankeek. “Aah”, kreunde ik zachtjes en ik voelde m’n hoofd nog roder worden. “Nou?”, vroeg ze nogmaals plagend, maar ik durfde geen antwoord te geven.

De handdoek werd weer over m’n hoofd gelegd. Ik wist niet meer wat ik moest doen en ik wist niet meer wat er precies gebeurde. Ik schaamde me rot en voelde me gigantisch betrapt. Ik voelde m’n nekharen omhoog komen en als ik eerlijk moet zijn was ik het liefst mijlenver door de grond gezakt. “Wat moet ik nu”, dacht ik. “Moet ik schreeuwen, moet ik gillen, of moet ik helemaal niets doen”. Ik wist het niet meer, want wie zou me eigenlijk horen. Er was immers niemand hier.

Ik hoorde wat gerommel en het leek alsof er van alles werd klaargezet. Mijn hartslag steeg nog sneller en ik merkte dat ik ook sneller begon adem te halen. Plots werd de handdoek weer van m’n hoofd getrokken. Op de tafel die voor mij was gezet zag ik diverse spullen liggen. Er lagen een paar rode laklaarzen, een wit latex jurkje, verschillende butt plugs en dildo’s en nog wat attributen waarvan ik niet precies wist wat het waren. Ik voelde het zweet uitbreken en merkte dat ik zachtjes begon te trillen. Ik voelde me overdonderd, want dit had ik niet verwacht!

“Zo, ben je klaar voor je behandeling”, vroeg Dorien grinnikend, maar ik wist niet wat ik moest zeggen. “Maak me los”, stamelde ik. “Alsjeblieft”. “Hé hé, we gaan toch niet flauw doen”, zei ze. “Jij hebt je lol gehad…, nu zijn wij aan de beurt”. Boontje komt om z’n loontje, of hoe zeggen ze dat ook alweer”, en ze grinnikte. Daarna trok ze m’n boxer van m’n lichaam. Nu lag ik echt helemaal naakt op de tafel en ik voelde de schaamte nog groter worden. “Je hebt je trouwens weer netjes geschoren zie ik”, zei ze, terwijl ze met haar handen over m’n billen wreef, “maar je hebt helaas nog steeds van die vieze beenharen… Daar zullen we als eerste eens wat aan doen”. Ze pakte de fles scheerschuim van tafel en nadat ze me had ingesmeerd pakte ze een scheermesje uit haar la en begon ze m’n benen te scheren. Ik voelde hoe het mesje langzaam over m’n benen gleed en voelde hoe ze af en toe m’n benen optilde zodat ze ook de voorkant kon doen.

“Zo, dat is klaar”, zei ze. “Nu ben je lekker glad. Dat ziet er een stuk beter uit”. Daarna pakte ze een glimmend tasje van tafel. “Weet je waar dit voor is?” vroeg ze grinnikend, en ik schudde nee. “Daar gaan we jou mee versieren” zei ze, en ze grinnikte weer. Ze opende het tasje en pakte er nagellak uit. “Steek je vingers maar eens naar voren wil je”, en nadat ik m’n vingers had gestrekt voelde ik hoe het borsteltje over m’n nagels gleed. Daarna verwisselde ze de nagellak voor een knalrode lippenstift. “Tuit je lippen eens voor me”, zei ze, en nadat ik dat had gedaan smeerde ze de lippenstift op m’n lippen. “Dat staat je goed hoor”, zei ze grinnikend. Ik voelde me rood worden en voelde me vernederd. Tenslotte pakte ze een elastiekje en deed ze m’n lange haar in een staartje. Ik zag mezelf weerspiegelen in de wandspiegel. Ik zag hoe ze m’n nagels en m’n lippen knalrood had gelakt en hoe ze van m’n stoere lange bruine haren een vrouwelijk staartje had gemaakt. M’n hele lichaam was kaal en er was behalve m’n niet al te grote spieren weinig mannelijks meer over. Wat schaamde ik me zeg. Ondanks dat ik altijd had gefantaseerd over een soortgelijke vernederende situatie als deze wist ik nu niet zo goed wat ik ermee moest. In tegenstelling tot de opwinding die ik altijd in m’n fantasieën had gevoeld voelde ik me nu overdonderend. Alles ging zo snel en ik was er totaal niet op voorbereid.

“Kijk eens omhoog schatje”, zei ze. Ze pakte een pincet uit het tasje en begon aan m’n wenkbrauwen. “Auw”, galmde het door m’n hoofd, “dat doet pijn”, en ik schokte af en toe wat met m’n hoofd. “Kom op, houdt je hoofd eens stil”, zei ze, en ze ging weer verder. Gelukkig was het epileren snel voorbij. De pincet werd neergelegd en ze pakte het make up tasje er weer bij. Als eerste ging ze aan de slag met mascara en daarna bracht ze oogschaduw en nog een beetje blush aan. “Het begint er al een beetje op te lijken”, zei ze, en ze grinnikte weer. Ik voelde weer een golf van vernedering door me heen gaan, want wat zag ik er nu uit zeg. Ze stopte de spulletjes terug in het tasje en liep de kamer uit.

“Pfff”, en ik ademde met een diepe zucht uit. Ik had eindelijk even tijd om bij te komen en probeerde alles te verwerken wat er zojuist in korte tijd was gebeurd. Ergens diep in m’n hart had ik altijd gedroomd en gefantaseerd over een dergelijke situatie als deze, maar ik had nooit verwacht dat zo’n situatie uit het niets werkelijkheid kon worden en dat het me zo zou overdonderen. Wat moest ik hier nu mee. Het voelde allemaal zo anders aan als in m’n fantasieën en ik had hier totaal niet op gerekend.

De deur ging weer open en Dorien kwam binnen met een emmer water, een spons, een soort zak met een slang eraan en een fles damesshampoo. “Dan ruik je straks ook lekker…, zoals een echte assistente…”, zei ze, en ze grinnikte weer op die plagerige toon terwijl ze de damesshampoo in de emmer goot en me begon te wassen. Wat een parfumgeur kwam eraf zeg. Toen ze klaar was zette ze de emmer met de spons opzij en zei ze: “dan ga ik je nu van binnen wassen, want echte sletjes zijn van binnen en buiten schoon, en als Anne zo komt om te kijken hoe ver we zijn wil ze dit ook graag zo zien”. Daarna begon ze weer te grinniken. Ik snapte niet precies wat ze bedoelde en besloot af te wachten wat er ging gebeuren. Ze vulde de zak met water en bevestigde het aan een haakje aan de muur. De slang die eraan hing pakte ze vast en legde ze naast me neer. M’n hart begon sneller te kloppen en ik begreep ineens heel goed wat er ging gebeuren. Ik zou een klysma krijgen!

Dorien liep terug naar haar dressoir en pakte een schort uit het kastje die ze voor deed. Ze trok een paar nieuwe handschoenen aan en strikte haar mondkapje voor. “Ik wil geen klysma!” riep ik, maar ze moest lachen en zei dat ik niet zo moest zeuren. Ik zei nogmaals luid: “IK WIL GEEN KLYSMA! MAAK ME LOS!”.