De Assistente deel 3

Nadat de telefoon een paar keer was overgegaan werd er opgenomen: “hallo met Dorien Hoogelagen van Huidcentrum Zuid, wat kan ik voor u doen?”. Ik vertelde mijn verhaal en vertelde dat ik een tip had gekregen van ene Anne die in hetzelfde pand werkte en een bekende zou zijn. “Dat is leuk om te horen zeg dat Anne je een tip heeft gegeven”, klonk het aan de telefoon. “Ik heb donderdagmiddag nog een plekje vrij, of wil je liever volgende week?”. Donderdagmiddag kwam mij eigenlijk heel slecht uit antwoorde ik en ik besloot een afspraak te maken voor volgende week.

Het was vrijdagmorgen en de zonnestralen schenen door m’n lamellen heen. “Wauw, wat een heerlijk weer”, dacht ik, en ik rekte me uit. Ik was die dag vrij en hoefde aan het einde van de middag alleen maar naar de tandarts zodat de stagiaire haar behandeling nog even af kon maken. Eigenlijk vond ik dat niet eens zo erg en ik zag er dan ook niet echt tegen op. Nadat ik m’n tanden had gepoetst kleedde ik me aan. “Wat zou ik eens aandoen”, dacht ik, en ik besloot m’n zomerse witte broek aan te trekken in combinatie met m’n nieuwe donkerblauwe shirt. De rest van de ochtend zat ik buiten in m’n stoel te genieten van de zon en rond een uur of 12 besloot ik de stad nog even in te gaan om boodschappen en dergelijken te halen.

“Het is al 4 uur”, zag ik op m’n horloge. “Toch maar eens richting het Medisch Centrum fietsen”, dacht ik. Ik stapte weer op m’n fiets en reed richting het Centrum. Nadat ik had plaatsgenomen in de wachtkamer mocht ik vrijwel gelijk doorlopen. “Het kan dus toch”, dacht ik. De assistente vertelde dat Anne zo zou komen en nog geen minuut later was ze er. “Hoi, je was er weer”, zei ze, en terwijl ze dichterbij liep voelde ik me weer een beetje verlegen worden. “Ja dat klopt”, antwoorde ik op een zo vrolijk mogelijke toon. Ze had haar blonde haren opgestoken en de zon die door de ramen achter haar scheen zorgde ervoor dat ik een echt kriebelend lentegevoel kreeg. “Het is ook niet voor niets dat ze dat ene liedje over die tandartsassistentes hadden geschreven”, dacht ik, terwijl ik in mezelf gniffelde. “Ik zal de stoel even naar achter bedienen en dan zal ik je tanden eens mooi polijsten”, zei ze. Ze bediende de stoel naar achter en zette daarna haar mondkapje op. Terwijl ik recht omhoog keek in haar glinsterende blauwe ogen voelde ik me weer opgewonden worden. “Wat zou ik je graag willen verwennen”, ging er door m’n hoofd, en terwijl ik dat dacht voelde ik wat voorvocht uit m’n penis lopen. “Verdomme”, dacht ik geschrokken. “Als dat maar niet door m’n witte broek komt”. Ik besloot m´n handen op m’n kruis te leggen om te voelen of het erdoorheen kwam en hoopte dat het haar niet opviel. “Gelukkig, het is nog droog”, ging er door m’n hoofd, terwijl ik met m’n handen over m’n kruis wreef. Ze schoof het behandeltafeltje naar me toe en begon met polijsten. Het was een raar gevoel, maar het voelde niet vervelend.

“Zo, we zijn klaar. Dat ging lekker snel”, zei Anne. “Kijk maar eens in het spiegeltje”. Ze hield me een spiegeltje voor en ik zag dat alles er weer stralend uitzag. “Bedankt”, zei ik, “dat was inderdaad erg snel”. Terwijl ze het zwevende behandeltafeltje weer terugschoof bukte ze over me heen. Haar decolleté kwam recht in m’n gezicht en ik voelde m’n penis weer omhoog komen en merkte dat er weer wat voorvocht uit liep. “Verdomme”, ging er door m’n hoofd, want ik voelde dat het dit keer wel door m’n broek kwam. Ze bediende de stoel weer omhoog en ik stond wat moeizaam op. Ik probeerde m’n handen voor de natte plek te houden, maar zag dat ze ernaar staarde. “Ik zie dat je broek een beetje nat is geworden”, zei ze, terwijl ze een beetje plagerig grinnikte. “Wacht maar, ik maak het wel even schoon. Ik denk dat één van de slangetjes van de apparatuur weer heeft gelekt”, zei ze, terwijl ze weer grinnikte. “Shit!”, dacht ik, “fijn is dat! No way dat die slangetjes hebben gelekt, dat moet zij ook wel weten”. Ze pakte een doekje uit de kast en hurkte voor me neer. Ze wreef langzaam over het plekje heen en ik voelde me ontzettend rood worden. Mijn god wat was dit vernederend. Ik kon wel door de grond zakken. “Zo, je bent weer schoon”, zei ze weer grinnikend, en ze gooide het doekje weg. Ze deed haar handschoenen uit en gaf me een hand terwijl ze me met haar speelse ogen aankeek.