Donald en Melania in quarantaine

Dit verhaal gaat over een willekeurig Amerikaans stel. Hij heet Donald en is getrouwd met de 24 jaar jongere, uit Slovenië afkomstige, Melania. Ze zijn in 2005 getrouwd. Een jaar daarvoor hadden ze elkaar leren kennen op een gratis datingsite. Al snel had Donald de stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of Melania hem een keertje in het echt wilde ontmoeten. Melania moest daar even over nadenken, maar gaf Donald al gauw zijn zin om van het gezeur af te zijn. De vonk sloeg over tijdens een romantisch diner. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Melania zich niet direct tot Donald aangetrokken voelde. Misschien kwam het door de vrij onsmakelijke manier waarop Donald zijn Big Mac verorberde, maar het kan ook iets anders zijn geweest. Uiteindelijk wist hij Melania toch diep in haar hartje te raken door haar het laatste hapje van zijn McFlurry aan te bieden.

Een jaar later waren ze dus getrouwd en nog een jaar later werd hun liefde bezegeld met de geboorte van hun zoon. Donald zag daarin het bewijs dat echte liefde werkelijk alles overwint. Hoe valt anders te verklaren dat hij, ondanks zijn sterilisatie drie jaar eerder, een kind bij Melania had kunnen verwekken?

Sindsdien waren er nog 14, over het algemeen gelukkige, jaren verstreken. Melania zeurde wel eens dat Donald tegenwoordig wel erg veel tijd aan zijn verzameling Pokemon plaatjes besteedde. Andersom vond Donald het niet altijd leuk dat ze vier dagen in de week doorbracht bij die Mexicaanse immigrant van halverwege de twintig die haar bijles Engels gaf. Maar ja, zo heb je in elke relatie wel iets.

Een kleine vier jaar geleden waren ze naar Washington verhuist, waar Donald een baantje had gevonden. Ze huurden een huisje waar ze na enige tijd redelijk hun draai hadden gevonden. Melania had de buitenmuren graag goudkleurig geverfd. Helaas stond de verhuurder erop dat alles wit zou blijven.

Het noodlot sloeg toe

Het was in het najaar van rampjaar 2020 dat Donald zich op een dag niet zo lekker voelde. Hij was zelf erg voorzichtig geweest sinds de uitbraak van het Corona virus, maar Melania was laatst wel naar een feestje geweest. Bij de familie Bukake had ze gezegd. Donald kende niemand met die naam, maar hij was allang blij dat ze tegenwoordig wat meer vrienden maakte. Het was Donald opgevallen dat ze er wel wat verlopen uit had gezien toen ze midden in de nacht weer thuis kwam, maar ze bezwoer hem dat ze constant netjes 1,5 meter afstand had gehouden.

Donald wilde zich toch even laten testen. Je weet het immers nooit. De ochtend van de test stapte hij in zijn autootje, dat hij een paar maanden eerder van een oud vrouwtje had gekocht. Hij draaide de sleutel om… niets. Een tweede en derde keer leverden ook geen succes op. “Je zal net zien dat je auto het op zo’n moment af laat weten”, dacht Donald. Gelukkig begon de motor bij de vierde poging wel gezellig te pruttelen. Met een knallende uitlaat en dikke, zwarte rookwolken achterlatend, reed Donald hortend en stotend de straat uit.

Bij de testlocatie gebaarde de vrouw die de test ging afnemen dat Donald het raam moest openen. Helaas zat het raam muurvast en deed hij uiteindelijk het portier maar een stukje open, zodat hij zijn hoofd net naar buiten kon steken. Comfortabel was anders, maar het was voor het goede doel.

Voor de test moest er een monster uit zijn keel en uit zijn neus genomen worden. De medewerkster begon met het monster uit zijn keel. Ze stak daarvoor een houten spatel vrij diep ik zijn keel. Dit was geen probleem voor Donald. Als kind waren er wel grotere dingen in zijn mond geduwd. Wel dieper ook trouwens, maar misschien vertellen we je daar nog wel eens verder over in een ander verhaal. Ze borg het spateltje op in een plastic zakje.

Vervolgens kwam ze terug met een lang dun staafje. De medewerkster zei dat hij iets omhoog moest kijken en zijn hoofd stil moest houden. Donald deed braaf wat hem gevraagd werd, maar op het moment dat het staafje in de buurt van zijn neus kwam, trok hij in een reflex zijn hoofd terug. Donald excuseerde zich en zei dat hij zijn hoofd nu stil zou houden, maar bij een tweede poging gebeurde hetzelfde. De medewerkster zei geïrriteerd dat het zo voorbij zou zijn als hij gewoon even meewerkte. Donald beloofde opnieuw beterschap, maar ook bij de derde poging ging het mis.

De vrouw was er nu helemaal klaar mee en zette nijdig haar forse heup tegen de autodeur, waardoor Donalds hoofd nu klem zat tussen het portier. In een vlotte beweging schoof ze nu het staafje diep in zijn neus. De tranen sprongen in zijn ogen en hij schreeuwde het uit, maar hij kon geen kant op. Na een seconde die uren leek te duren, trok ze het staafje weer terug en borg ook deze op. Hij had het overleefd. Opnieuw was het even spannend of zijn auto weer zou starten, maar na een aantal pogingen lukte dit weer, de test medewerkster kuchend en proestend achterlatend in een dikke roetwolk.

Die nacht kon Donald de slaap niet vatten en ook de volgende ochtend was hij vreselijk onrustig. Hij maakte zich zorgen over het resultaat van de test. Uiteindelijk ging om twee uur in de middag de telefoon. Na een aantal vragen om te verifiëren of hij wel de juiste Donald aan de telefoon had, bracht de man aan de telefoon het slechte nieuws. Hij had Corona. De man vertelde dat Donald nu voorlopig in quarantaine moest en nog tal van onnozelheden, maar Donald hoorde het al niet meer. Donalds wereld stortte in. Hij liet de telefoon uit zijn handen vallen en liep, totaal ontredderd, doelloos op en neer door de woonkamer. Waar had hij dit aan verdiend? Uiteindelijk was Donald maar een half uur onder de douche gaan staan en dit had hem wat gekalmeerd. Toen hij de douchecabine uitstapte merkte hij pas dat hij zijn onesie nog aan had. Hij trok het stomme ding uit en droogde zich af.

Een laatste (grootse) daad

Toen hoorde hij de voordeur opengaan. Dat moest Melania zijn die net terugkwam van haar bijles Engels. Plots borrelde er een gedachte op bij Donald. Hij zou niet grienend ten onder gaan! Nog eenmaal, nu hij nog de kracht had, zou hij Melania nog een laatste maal beminnen, zoals geen andere man dat kan. Met een hand omvatte hij zijn enorme penis. Hij had eens gelezen dat de gemiddelde penisgrootte in de USA ruim 13 centimeter bedroeg, maar iedereen wist dat dit ‘fake news’ was. Geen man kwam ook zelfs maar in de buurt van zijn 4,7 centimeter (in erecte toestand welteverstaan)! Trekkend aan zijn trots liep hij door de gang.

Hij was al behoorlijk hard toen hij Melania zag, die voorover gebukt de post bij elkaar raapte die op de deurmat lag. Vastberaden liep Donald op haar af. Met een elegante beweging schoof hij in een keer haar rokje omhoog. Even was hij verbaasd dat ze geen slipje droeg, maar hij bedacht zich dat ze vast dezelfde plannen als hij had gehad. Ze voelden elkaar wat dat betreft feilloos aan. Hij haalde zijn hand door haar gleuf en voelde dat ze al zeiknat was, of misschien eerder plakkerig. Ze moest wel ontzettend naar hem verlangd hebben! Hij liet er geen gras over groeien en mikte zijn lans in een keer in haar smachtende vestibule.

Melania had even willen protesteren, maar bedacht zich dat ze er weer voor een jaar of wat vanaf zou zijn als ze hem nu liet begaan. Donald stootte… een… twee… drie keer en kwam toen klaar met een eruptie waarmee vergeleken de uitbarsting van de Mount Saint Helens niet meer dan een nat scheetje was geweest. Uit pure emotie begon hij met gebalde vuisten te schreeuwen dat dit “The Best Fuck Ever!!!” was geweest. Niemand had ooit beter geneukt dan hij nu had gedaan op dit historische moment!

Melania draaide haar hoofd en keek Donald over haar schouder aan met een mengeling van verveling en verbazing.
“Kom op Donnie, doe niet zo gek. Stop hem er nu maar gewoon in”