Lolita

Vanaf het eerste moment dat het jonge meisje zijn klaslokaal binnengelopen was, had hij geweten dat ze anders was dan haar klasgenotes. Ze liep altijd alleen en ze hield zo’n ouderwetse, bruinlederen boekentas in haar tengere armen geklemd. Ze liep als een kat, behoedzaam en gracieus. Haar open blik verraadde dromerigheid en een zekere intelligentie.
Hij had zich tegen de rugleuning van zijn bureaustoel gedrukt en het meisje goed in zich opgenomen toen de klas langzaam voldruppelde met uitgelaten en luidruchtige pubers op de eerste dag na de zomervakantie.

De dag was tergend langzaam voorbij gekropen en het meisje, dat hij in gedachten ‘Lolita’ had gedoopt, had hem zonder te weten op de been gehouden in een klas vol puistige VMBO’ers. Enkele leerlingen hadden propjes papier naar hem gegooid en opmerkingen gemaakt over zijn uilenbril en vlassige, dunbezaaide peper-en-zoutkleurige haar.
Lolita deed dat niet. Het was alsof alles dat in het echte leven gebeurde als een satijnen sluier langs haar heen gleed.

De leraar had tot die dag niet geweten dat hij tieners aantrekkelijk kon vinden. Lolita was dat wel, op een opwindende manier. Zonder het zelf door te hebben waarschijnlijk. Ze droeg een korte, zwarte plooirok die onder de les wat omhoog was gekropen. Ze had haar slanke benen onwillekeurig een stukje uit elkaar gehouden terwijl ze in haar stoel aan haar tafeltje zat, gebogen over haar geschiedenisboek. Het had hem de mogelijkheid geboden om een stiekeme, onopgemerkte en toch ongegeneerde blik op haar zachte blanke dijen en haar zachtroze slipje te werpen. Daar had de leraar dankbaar gebruik van gemaakt. Zonder er zelf controle over te hebben was hij overgeleverd geweest aan zijn groeiende lid, knellend in zijn broek.

Haar blonde haar omhelsde haar hartvormige gezicht en benadrukte haar donkerroze, volle lippen. Het kleine, smalle wipneusje en de amandelvormige groene ogen hadden het geheel geperfectioneerd tot een bijna kinderlijk onschuldig meisjesgezicht. Toch had het iets tragisch, iets theatraals. Het maakte haar tot het meest fascinerende wezen dat hij ooit had gezien.

In zijn gedachten droeg ze dat zachtroze slipje niet, maar was haar kutje ontbloot onder de plooirok.
Haar kutje was kaal, al wist hij niet of dit kwam omdat ze zich daar beneden onthaarde, of dat er simpelweg nog geen haartjes groeiden. Het klaslokaal was leeg, bijna angstaanjagend leeg, op zijn bureau, het schoolbord en Lolita’s tafeltje na. Alleen hij en zij. Verder niemand. Ze zat op haar tafeltje en spreidde haar benen iets verder uit elkaar. De leraar begroef zijn gezicht ertussen en snoof de zoetige geur op, de bijna bloemige kutjesgeur die alleen tienermeisjes daar beneden hadden en die na hun achttiende slag op stoot zou verdwijnen.
Lolita had haar hoofd naar achteren gegooid en was achterovergeleund op haar tafeltje. Haar tienertietjes, klein en pront, prangden bijna door haar witte blousje, alsof ze een wanhopige uitweg naar buiten zochten.
De leraar spreidde haar kutje met twee vingers en begon haar voorzichtig en een beetje onhandig te likken. Zijn tong draaide cirkeltjes rond haar clitje en snoven de zoete geur op. De binnenste, kleine roze schaamlipjes waren iets opgekruld en werden steeds vochtiger.
Ze zou zachtjes kreunen, eerder verbaasd dan overdreven, terwijl de leraar haar naar haar eerste hoogtepunt ooit bracht met zijn tong. Daarna zou ze op hem neerkijken vanaf haar tafeltje. Een beetje verward en beschaamd. Toch had ze toegestaan hoe de leraar haar voorzichtig achterovergeduwd had op het tafeltje en haar besteeg, bezit van haar nam als een jager van een hijgend vrouwtjeshert. Hij zou zijn stijve, kloppende lid voorzichtig en kalm tussen haar schaamlipjes heen en weer laten glijden, en dan in een keer naar binnen gestoten hebben. Hij kon zich bijna geen voorstelling maken van hoe strak haar tienerkutje zijn prangende paal omsloot. In een paar enkele stoten zou hij exploderen van genot.

“Meneer? Gaat het wel goed met u?” Een zachte, bijna zangerige stem spuugde de leraar terug de wrange realiteit van het muffe klaslokaal in. Daar stond ze, naast zijn bureau. Lolita.
“Gaat het wel goed met u? Ik had een vraag, maar u antwoordde steeds maar niet.”
De leraar greep zijn zakdoek van tafel en depte zijn enigszins glimmende voorhoofd ermee. “Ja, het gaat prima, dank je. Wat wilde je vragen, jongedame?”
Hij keek Lolita zo neutraal mogelijk aan. Haar lippen, die op een rijpe roos leken, hadden zich tot een vaag glimlachje gekruld toen ze de onmiskenbare bobbel in zijn broek had ontwaard.