Vreemdgegaan tijdens mijn zwangerschap 2

Dit is het tweede deel van mijn verhaal, waarin ik jullie vertel hoe en waarom ik twee jaar geleden vreemdging tijdens mijn zwangerschap. Hier vind je het eerste deel: Vreemdgegaan tijdens mijn zwangerschap – deel 1

We begaven ons naar de slaapkamer en ik kroop in bed. Ik merkte dat hij even twijfelde en keek over mijn schouder zijn kant op. “Wat is er? Het bed is vanmorgen nog verschoond. Bovendien slaapt Niels al weken in de logeerkamer.”

“Nee, dat is het niet”, stamelde Koen, “het voelt gewoon raar”.

“Snap ik, maar maak je niet druk. Niels is mijn probleem, niet het jouwe. En mag je hem toch niet, dus ik zie weinig reden om je bezwaard te voelen.”

“Hoe kom je erbij dat ik iets tegen Niels heb? Bij mijn weten heb ik nooit iets kwaads over hem gezegd…”, hij dacht even na en vervolgde:  “Behalve dan dat ik hem eerder vanavond een lul noemde, maar dat was terecht”.

Slechte leugenaar

“Kom op. Je kan het erg slecht verbergen als je iemand niet mag. Ik vind het lief van je dat je er nooit iets over tegen me hebt gezegd, maar ik ben niet achterlijk hè.”

“Ik maar denken dat ik zulke dingen behoorlijk kon verbergen. Maar sorry, ik kan het niet helpen. Ik heb hem van begin af aan niet zo vertrouwd en hij heeft wel een hele hoge pet op van zichzelf, maar misschien ben ik vooral jaloers op zijn bloedmooie vriendin”, zei hij terwijl hij nog altijd naast het bed stond.

“Slijmbal. Het maakt me trouwens verder niet uit of je daar blijft staan, of bij me komt liggen, maar zou je in ieder geval het licht even uit willen doen?”.

Hij hield me altijd vast tot ik in slaap viel

Hij deed het licht uit en stapte in bed, met zijn rug naar me toe zover mogelijk bij me vandaan. Ik wachtte even wat hij deed, maar er gebeurde niets. Tijdens onze relatie had hij me altijd vastgehouden tot ik in slaap viel. Soms viel hij zo in slaap, soms zocht hij in de loop van de nacht zijn helft van het bed op.

“Serieus? We hebben net gevreeën, samen gedoucht en je hebt elke millimeter van mijn lijf drie keer afgedroogd en nu ga je zo spastisch aan de andere kant van het bed liggen?”

Stiekem bevredigd

Ik hoorde hem grinniken. Hij draaide zich naar me toe en kroop tegen me aan. Zijn naakte lichaam voelde koel aan tegen mijn rug en billen. Toch voelde ik mijn lijf direct weer opgloeien. Hij wilde zijn arm om mijn middel slaan, maar besefte dat mijn bolle buik in de weg zat en legde daarom zijn hand op mijn heup.

Ondanks mijn lichte opwinding moet ik snel in slaap zijn gevallen, maar halverwege de nacht werd ik wakker. Koens arm lag nog over me heen en zijn hand was wat afgegleden naar mijn lies. Aan zijn regelmatige ademhaling te horen, was hij diep in slaap.

Zijn hand naast mijn kutje

Zijn hand daar naast mijn kutje liet me niet onberoerd. Tergend langzaam draaide ik me op mijn rug, terwijl ik met een hand zijn arm tegenhield, om te voorkomen dat die van me af zou glijden. Zijn open hand lag nu open over mijn poesje. Ik verschoof nog een klein beetje totdat zijn wijsvinger precies op mijn spleetje lag. Ik besefte dat ik iets heel raars aan het doen was, maar ik was nu echt opgewonden. Zachtjes legde ik mijn hand op de zijne en drukte zijn wijsvinger heel licht tussen mijn schaamlipjes. 

Elke keer dat ik ademhaalde, bewoog zijn vinger nu iets langs mijn klitje. Ik focuste me volledig op het heerlijke gevoel dat dat gaf. Heel even keek ik opzij, maar Koen was nog steeds in diepe slaap en had er geen flauw benul van dat ik zijn hand hier lag te misbruiken.

Zijn vinger langs mijn klitje

Ik begon bij elke ademhaling lichtjes mijn bekken te bewegen, waardoor zijn vinger net wat steviger langs en over mijn klitje gleed. Dit voelde zo ontzettend geil. Ik genoot van het intens heerlijke gevoel in mijn onderlichaam en ik moest moeite doen om niet hardop te kreunen.

Toch nog sneller dan verwacht voelde ik mijn orgasme naderen. Ik beet op mijn onderlip om te voorkomen dat ik al teveel geluid zou produceren. Een moment stond heel mijn lijf strak, elke spier gespannen. Ik bewoog door en plotseling golfde een duizelingwekkend genot door mijn lijf. Gevolgd door totale ontspanning.

Ik kreeg mijn ademhaling langzaam, maar zeker onder controle, terwijl ik stilletjes lag na te genieten. Mijn keel voelde droog van het ingehouden hijgen.

Voorzichtig stond ik op en ging naar beneden om wat te drinken. Ik zette thee en keek op mijn telefoon. Een aantal berichten in app-groepen en een van een vriendin die vroeg hoe het met me ging en of ik zin had om binnenkort een keer samen te lunchen. Niets van Niels, hij was al drie dagen weg en had niets van zich laten horen. Ik trouwens ook niet. Niet omdat ik niet wilde, maar omdat ik geen flauw idee had wat ik moest zeggen.

Kopzorgen

Toen ik mijn thee op had ging ik weer naar boven. Zo geruisloos mogelijk stapte ik weer in bed. Koen leek nog steeds diep in slaap. Ik sloot mijn ogen, maar wist dat ik de slaap voorlopig niet zou vatten. Normaal belde Niels me zelfs als hij in het buitenland was vrijwel dagelijks. Nu niets. Zelfs als hij spontaan zijn liefde voor mij was verloren, hoe kon het dan dat hij zijn interesse voor de zwangerschap en ons kindje totaal was verloren. Hij was zo blij geweest in die eerste periode en nu kon ik me niet herinneren wanneer hij voor het laatst ook maar iets van interesse had getoond. Morgen was er weer een echo en hij zal er niet bij zijn.

Daarna gingen mijn gedachten naar wat er tussen Koen en mij was gebeurd die avond. Ik had hem uitgenodigd, omdat hij me altijd wist op te vrolijken als er iets aan de hand was. Hij was altijd ontspannen en op een bepaalde manier werd ik daar altijd weer rustig van. Daarnaast kon hij me altijd aan het lachen maken. Wat er vanavond was voorgevallen, was zeker niet de bedoeling geweest. Toch voelde ik me niet schuldig tegenover Niels. Als ik me al ergens rot over voelde, dan was het over het feit dat ik die schuld niet voelde.

Hij was wakker geworden

Zo lag ik al minstens een half uur te malen toen ik ineens een hand op mijn schouder voelde. “Lig je te piekeren?”. Ik had totaal niet in de gaten gehad dat hij wakker was geworden. Hoe kon hij nu weer weten dat ik wakker was. Ik had doodstil gelegen om te voorkomen dat ik hem wakker zou maken. Zachtjes bekende ik dat ik de slaap niet erg kon vatten, te veel aan het denken was.

“Voel je je schuldig?”, vroeg hij.

“Niet echt en misschien zit dat me juist wel het meeste dwars.”

Mooie gevoelens vergald

“Hij heeft je gekwetst en je romantische gevoelens over je zwangerschap behoorlijk vergald, zonder je ook maar iets van een verklaring te geven. Het is niet gek dat je zo boos bent en dat je je tegenover hem even niet schuldig kan voelen.”

“Ik weet het niet. Werkelijk, ik heb geen flauw idee”. Ik voelde de behoefte om van onderwerp te wisselen en vroeg hem waarom hij de laatste maanden zo weinig van zich had laten horen. Normaal hadden we vrijwel dagelijks contact. De afgelopen maanden gingen er weken voorbij dat ik niets van hem hoorde. Mijn berichtjes bleven soms dagenlang onbeantwoord en als ik hem belde kreeg ik hem vaak ook niet te pakken. Het geeft niet, het is geen verplichting, maar het viel wel op.

Koens bekentenis

“Misschien zit ik de laatste tijd even niet zo geweldig in mijn vel”, begon hij, “Ik ging de afgelopen tijd meer en meer twijfelen over wat ik nu aan het doen was met mijn leven.”

“En daar kon je niet met me over praten?”, vroeg ik hem.

“Ik had er moeite mee om je zwanger te zien”, zei hij met een trieste ondertoon die ik niet van hem gewend was.

“Je bedoelt dat je ook graag een gezin wil? Daar heb je toch nog alle tijd voor? Je bent niet eens een jaar ouder dan ik. Maar hoe zie je dat voor je? Je lijkt het de laatste jaren met niemand lang uit te houden en het was indertijd ook je behoefte aan vrijheid die ‘ons’ de das om heeft gedaan.”

Hij dacht even na en zei: “Dat had allemaal niks met vrijheid te maken”

Geen enkele kans

Ik twijfelde even of ik er goed aan deed om over onze relatie te beginnen, maar ik kon het niet laten: “Als ik het goed heb was dat toch juist de reden dat je niet met me verder wilde indertijd. Aan het eind van onze relatie trok je me naar je toe, om me vervolgens van je af te duwen. Toen ik uiteindelijk probeerde daar serieus met je over te praten gaf je me geen enkele kans. Je zette een punt achter onze relatie, omdat je je vrijheid niet op wilde geven. Dat je me zo plotseling liet vallen… dat heb ik je echt kwalijk genomen. Ik hield echt van je.”

“Dat heb ik wel tegen je gezegd hè”, klonk het vol twijfel uit zijn mond.

“Wat wil je daar nu weer mee zeggen? Was dat dan niet de reden?”, vroeg ik, redelijk in de war.

“Weet je Mar, laten we er alsjeblieft over op houden. Het doet er niet meer toe. Het is niet meer relevant. Je hebt nu een nieuw leven.”, probeerde hij.

Op rolletjes

“Dat nieuwe leven van me loopt inderdaad op rolletjes. De man van wie ik zwanger ben ziet me niet meer staan, lijkt meer haat dan liefde voor me te voelen en ik heb geen idee waarom. Bovendien lig ik hier nu weer met jou in bed. Daarnaast is het zeker nog wel relevant. Ik was er kapot van toen we uit elkaar gingen en het heeft me onzeker gemaakt. Ik durf Niels niet onder druk te zetten om met me te praten, omdat ik als de dood ben dat de relatie weer gelijk uit elkaar klapt, zonder dat ik er ook maar iets aan kan doen.”, reageerde ik fel.

“Het spijt me. Ik heb je nooit pijn willen doen.”

Ik wist dat hij het meende, maar ik kon het niet meer loslaten. “Als het je werkelijk spijt, neem dan nu eindelijk eens de moeite om me te vertellen wat er werkelijk aan de hand was. Was er iemand anders?!”

Nooit meer iemand anders

Nu was het zijn beurt om fel te reageren: “Nee, ik zou je NOOIT voor iemand anders hebben laten zitten! Er was niemand anders en er is ook nooit iemand anders meer geweest. Na jou ben ik NOOIT meer verliefd geweest. Ik heb het geprobeerd, maar bij niemand heb ik me ooit nog zo gevoeld zoals ik me bij jou voelde.”

Even was het stil totdat hij zachtjes toevoegde: “Sorry, dat had ik zo niet moeten zeggen.”

“Maar vertel me dan wat er wel aan de hand was”, zei ik, overmand door emotie, met een piepstemmetje.

Vertel het me…

“Ik help je er echt niet mee, als ik je nu ga vertellen wat er toen allemaal in me omging. Heb je nu al niet je handen vol met het oplossen van je problemen tussen jou en Niels?”, zei hij wanhopig.

“Alsjeblieft, vertel het me…”, smeekte ik.

Hij zuchtte diep en begon: “Je weet nog hoe ik indertijd mijn ouders en Jasper verloren ben en hoe het later bij mijn oma is verlopen?”

Zijn kindertijd

Ik knikte. Natuurlijk wist ik dat nog. Zijn ouders waren verongelukt toen hij 7 was. Zijn oma van vaderskant nam Koen en zijn 2 jaar oudere broer Jasper in huis. Nog geen jaar na het ongeluk overleed Jasper plotseling aan hersenvliesontsteking. Hij had me vaak over zijn oma verteld en hij was gek op haar. Helaas was ze op leeftijd en begon te dementeren. Op Koens school kregen ze in de gaten dat zijn oma niet meer in staat was om een jonge jongen op te voeden en ze schakelden de jeugdinstanties in.

Koen zat nog op de basisschool toen hij uit huis werd geplaatst en hij was te jong om het te kunnen begrijpen. Koen ging naar een pleeggezin, oma naar het verzorgingstehuis. Ze zouden elkaar nooit meer zien. Hij zat in die periode, begrijpelijkerwijs, behoorlijk met zichzelf in de knoop en ging van pleeggezin naar pleeggezin. Uiteindelijk kwam hij in een jeugdinstelling terecht, maakte zijn havo af, ging economie studeren en ging op kamers. Een paar jaar na zijn afstuderen zouden wij elkaar leren kennen.

Lief en zorgzaam

Ik heb altijd bewondering gehad voor zijn opgewekte, zorgzame en lieve karakter en dat hij zo stevig in zijn schoenen stond. Met zijn achtergrond had dat ook zeker anders kunnen uitpakken.

“Natuurlijk weet ik dat nog”, zei ik, “is dat de reden dat je je moeilijk kon binden? Dat je je vrijheid niet kon of wilde opgeven?”

“Weet je zeker dat we dit niet beter kunnen laten rusten? Wat heeft het voor zin om oude koeien uit de sloot te halen?”, probeerde hij en ik meende een lichte wanhoop in zijn stem te horen. Wat is het toch dat ik niet mag weten? Hij had me altijd alles verteld.

Oude koe

“Prima dat je me als een oude koe ziet, maar wordt het dan eindelijk niet eens tijd dat je me uit die sloot haalt? Ik lig daar lang genoeg”, zei ik feller dan de bedoeling was.

“Oké”, vervolgde hij, “Het ging me nooit om die vrijheid. Ik was… ben dol op je. Ik wilde met je samen zijn. Als er al dingen waren die ik daarvoor op had moeten geven, dan had ik dat met liefde en plezier gedaan. Bij jou voelde ik me meer mezelf dan bij wie dan ook. Meer vrijheid kon ik me niet wensen.”

Hij dacht even na en ging verder: “In de tijd dat we samen waren ben ik zo zielsveel van je gaan houden… Op een gegeven moment besefte ik hoe belangrijk je voor me was en dat maakte me bang. Zo doodsbang om jou te verliezen, zoals ik mijn familie verloor, zonder dat ik er iets tegen kon doen. Die angst werd erger en erger. Ik functioneerde niet meer, lag hele nachten wakker.

Ik heb zo geprobeerd om te vechten tegen die angst en met je te genieten. Dat ik je naar me toe trok en weer van me afduwde, was het resultaat van dat gevecht. Toen je aan de bel trok en me vroeg waarom ik me zo gedroeg, besefte ik ineens dat ik jou ook aan het pijnigen was. Naast de angst om je spontaan te verliezen was er nu ook de angst dat ik zelf het moois dat we samen hadden kapot zou maken.”

Heel veel spijt

“Ik wilde je geen pijn doen en wilde niet dat jij het slachtoffer zou worden van mijn problemen. Ik weet dat ik je hart toen heb gebroken en je weet niet half hoeveel me dat spijt.”

“Het spijt me echt”, herhaalde hij terwijl zijn hand zacht over mijn zwangere buik streelde, “Ik wilde dat je gelukkig was en de kans daarop leek me groter als je zonder mij verder zou gaan. Ik heb het geprobeerd, maar zelf ben ik nooit echt verder gegaan. In zekere zin ben ik altijd bij je gebleven.”

Definitief kwijt

“Toen je me eerder dit jaar belde om te vertellen dat je zwanger was… je was zo gelukkig en blij. Ik heb zo enthousiast mogelijk gereageerd, maar het deed me ineens pijn. Ik kon niet oprecht blij voor je zijn en dat nam ik mezelf kwalijk. Daarom heb ik de afgelopen maanden wat afstand genomen. Toen je me belde met dat grote nieuws… ineens besefte ik dat ik je definitief kwijt was.”

Terwijl hij vertelde was ik in kleermakerszit naast hem gaan zitten en er leek geen einde te komen aan de stroom van tranen die over mijn gezicht liep. Ik ademde diep in, in de hoop een beetje controle over mijn stem te krijgen en bracht hortend en stotend uit: “Weet je… weet je wie ik als eerste belde nadat ik die zwangerschapstest had gedaan? Dat was jij… Zonder erbij na te denken belde ik jou. Ik had Niels moeten bellen, of wachten tot hij thuis was, maar ik belde jou! Denk je dat ik dat had gedaan als je niet meer belangrijk voor me was?”

Waanzinnig blij

Het was waar. Zonder erbij na te denken had ik Koen gebeld. Hij reageerde enthousiast, maar ik had inderdaad opgemerkt dat dat enthousiasme niet helemaal naturel was. Ik was echter zo waanzinnig blij dat ik daar op dat moment niet verder over nagedacht had. Achteraf voelde ik me ontzettend schuldig tegenover Niels en heb hem ook niet verteld dat hij niet de eerste was die het te horen kreeg. Ik schaamde me diep.

“Dat wist ik niet”, zei hij verbouwereerd.

Een smetje

“Zo zijn er zoveel momenten geweest”, vervolgde ik, “Als ik verdrietig was verlangde ik naar jouw troost. Als ik gelukkig was, zat er altijd een smetje op. Het smetje was dat jij ontbrak. Zo was je er altijd en dat heeft Niels allemaal niet aan me verdiend… Echt niet…
Ik heb mezelf wijs gemaakt dat je een soort van beste vriendin was, zo’n vriendin met wie je alles deelt.”

“Nooit gemerkt dat je me als travestiet zag”, merkte hij tussendoor op.

Het was niet eens zo’n geweldige grap. Toch moest ik tussendoor even lachen. Hij was er meester in om zelfs tijdens de meest serieuze of dramatische gesprekken een grap of relativerende opmerking te maken, of simpelweg een aai te geven. Het deed niets af aan hoe serieus het gesprek was, maar het nam altijd de spanning een beetje weg en hielp me om zelfs tijdens de moeilijkste gesprekken ontspannen te blijven.

“Ja, als je de volgende keer een jurkje aan zou willen trekken als je bij ons komt eten, zou ik dat op prijs stellen”, kaatste ik terug, “Maar serieus… ik hield mezelf keihard voor de gek. Je bent niet mijn beste vriend of vriendin… je bent veel meer dan dat.”

Zo kende ik hem niet

Ik keek naar hem. Hij staarde naar zijn vingers die doelloos aan het dekbed plukten. Toen hij merkte dat ik naar hem keek, keek hij op. Zijn ogen stonden treurig, hij zag er verslagen uit… Zo kende ik hem niet.

“Verdomme Koen… het spijt me zo dat ik niet gezien heb wat er met je aan de hand was. Ik had moeten inzien dat die ellende uit je jeugd littekens heeft achtergelaten. Nu je het vertelt, klinkt het zo logisch. Sorry…” en terwijl ik dit zei stroomden de tranen van spijt vrolijk door.

“Zeg geen sorry”, onderbrak hij me, “het was mijn keuze. Ik wilde je beschermen.”

Waarom heb je me niet vertrouwd?

Even was het stil. Naast verdriet en spijt, kwam er ineens ook woede in me op. Op mezelf omdat ik het indertijd niet gezien had, maar ook op hem: “Waarom heb je me toen niet in vertrouwen genomen en me verteld wat er echt aan de hand was? Als je op me uitgekeken was geweest of niet meer van me hield, dan had je me mogen dumpen. Maar niet om deze reden! Je hebt blijkbaar een keuze gemaakt voor mij. Die keuze was niet aan jou. Je had het recht niet!”

Of hij het recht had om onze relatie om die reden te verbreken of niet, weet ik niet, maar ik was los en ratelde door: “Ik had voor je willen knokken. Ik verwachtte echt niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Al die tijd ben je er altijd voor me geweest en heb je me altijd gesteund. Snap je niet dat ik er ook heel, heel graag voor jou had willen zijn?! Was het niet duidelijk dat ik van je hield? Ik wilde je niet kwijt verdomme!”

Nooit laten vallen

En zachter: “Ik had je niet kunnen beloven dat me nooit iets zou overkomen, maar ik had je nooit, nooit, nooit laten vallen.”

Op dat moment was ik uitgerateld en was het ineens erg stil. Het duurde lang voor Koen die stilte verbrak.

“Ja, ik wist dat je van me hield en ik wist dat je me had willen helpen, maar ik ben altijd gewend geweest om mijn eigen problemen op te lossen, met wisselend succes.
Het spijt me. Ik dacht toen echt dat ik het goede deed.
… Ik heb er wel een puinhoop van gemaakt he?”

“In ieder geval weer iets waar we samen goed in zijn”, antwoordde ik.

Ik kuste hem… weer…

Hij lachte en ik zag in het halfduister een traan op zijn wang schitteren. Dat had ik niet vaak gezien. Ik wist niet wat ik moest zeggen om hem te troosten en ging daarom op handen en knieën over hem heen zitten en kuste de traan weg. Daarna drukte ik mijn lippen op de zijne. Traag beantwoordde hij mijn kus en opende zijn mond.

Mijn blote buik drukte op de zijne en ineens voelde ik me dik. “En toen lag je met een dik varken in bed…”, fluisterde ik.

“Lul niet, je bent prachtig”. Met een hand veegde hij de haren die voor mijn gezicht hingen opzij, keek me aan en voegde met een duidelijk hoorbare brok in zijn keel toe: “Verdomme, ik hou zoveel van je.”

Zijn woordkeus was dan misschien wat plat, maar de warmte waarmee hij die woorden uitsprak deed mijn hart gloeien. Snel drukte ik mijn lippen weer op de zijne om te voorkomen dat ik weer zou gaan huilen.

Ik voelde zijn pik tegen mijn kutje

Ik zette mijn handen op zijn borst en liet mijn onderlichaam zakken totdat ik op zijn schoot zat. Ik voelde mijn kutje op zijn pik drukken. Meer was er niet voor nodig om weer vochtig te worden daaronder. Het was ernstig met me gesteld. Ik maakte wat draaiende bewegingen met mijn heupen en ik voelde dat bij hem de opwinding ook niet ver weg was geweest.

Hij was nog niet helemaal stijf, maar het was genoeg en reikte naar beneden om zijn pik bij me binnen te leiden. Met korte bewegingen ging ik op en neer. Ik hield ervan om te voelen hij in mijn kutje nog stijver werd.

Zijn pik en ik

Binnen de kortste keren was zijn erectie op oorlogsterkte en hij drong diep bij me binnen. Hij deed niets meer. Hij kende het spelletje nog. Geen geluid. Geen aanrakingen. Ik wilde hem in alle stilte berijden. Zijn pik diep in mijn kutje voelen en verder niets. Hij vond het verschrikkelijk geil om te zien hoe ik me op hem klaar reed. “Jou zo in stilte zo intens zien genieten, terwijl je naakt op me zit is het mooiste dat ik ooit gezien heb”, stuurde hij me ooit (tijdens onze relatie) toen we elkaar onder werktijd per sms aan het opgeilen waren. Mensen hebben wel eens lelijkere dingen over me gezegd.

Eerst ik…

Zo bereed ik hem en elke keer dat zijn pik in me gleed, toucheerde zijn eikel het meest gevoelige plekje in mijn kutje. Al snel merkte ik dat het zo niet lang zou duren voor ik klaar ging komen. Ik wilde langer genieten en hield even in. Ik liet me helemaal zakken en begon met mijn heupen draaiende bewegingen te maken, alsof ik probeerde een wokkel van zijn pik te draaien. Iets waar ik hem helemaal gek mee kon maken en al snel begon hij zwaarder te ademen. “Eerst ik he”, fluisterde ik met een glimlach. Hij knikte, maar ik zag dat ik het hem lastig maakte.

Ik zette mijn handen weer op zijn borst en begon hem met lange bewegingen te berijden. Binnen de kortste keren begon het me weer te duizelen. Steeds sneller liet ik mijn kutje over zijn warme pik glijden. Elke beweging een stapje dichter bij mijn hoogtepunt.

Nog dieper in me

Ik hield het niet meer. Ik voelde hoe mijn kutje verkrampte, hoe het zich samenkneep om zijn lul en mijn ademhaling stokte. Koen wist dat dat het moment was om mee te bewegen. Door zijn heupen iets omhoog te duwen als ik me over hem heen liet zakken, kwam hij nog dieper in me. “Ah… ga door”. Ik plantte mijn nagels in zijn borst. “Ga door… aaaahhhhhh”. Net als eerder die avond voelde ik het tintelen over mijn hele lichaam toen ik klaarkwam, maar ik moest verdergaan. Ik bewoog door.

Hij pakte mijn borsten vast die meedeinden op het ritme van mijn bewegingen. Hij kreunde en zuchtte “stop  stop stop”, maar ik ging door. Hij greep mijn bovenarmen stevig vast, zette zich schrap en met een langgerekte kreun en een laatste ferme stoot diep in me, kwam hij hevig schokkend in me klaar. Zachtjes bewoog ik nog even door tot hij helemaal ontspannen was.

Romantisch

Ik wilde me voorover buigen om hem te kussen, maar mijn buik liet dat nauwelijks toe. In plaats daarvan haalde ik een hand door zijn haar. “Sorry, maar ik mocht toch niet in je klaarkomen?”, vroeg hij ongerust. Ik zei dat het inderdaad niet de bedoeling was geweest, maar in het vuur van het moment niet had willen stoppen. “Maakt niet uit”, zei ik, “Ik spoel het zo onder de douche wel even schoon daaronder”.

“God, wat romantisch”, zei hij, “mag ik helpen?”

“Flikker op”, zei ik, gaf hem een plaagstootje in zijn zij en met pijn en moeite stond ik op om naar de badkamer te gaan.

Samen voor de spiegel

Toen ik me, na het schoonspoelen, voor de spiegel stond af te drogen, kwam hij de badkamer binnen. Hij kwam achter me staan, zijn borst tegen mijn rug. Ik liet mijn handdoek vallen en liet mijn handen op mijn heupen rusten. Hij legde zijn handen op de mijne en onze vingers verstrengelden zich. Zonder iets te zeggen keek hij lang in de spiegel naar mijn lichaam. Toen hij uiteindelijk opkeek en onze blikken elkaar in spiegelbeeld kruisten gaf hij me een lieve glimlach, maar er zat iets triests in die glimlach. Hij drukte een kus op mijn haren. “Kom”, zei hij, “we kunnen nog een paar uurtjes slapen”.

We gingen liggen en met zijn arm om me heen dacht ik aan die trieste glimlach van daarnet. Kon ik maar in zijn hoofd kijken om te zien wat er in hem omging.

Wordt vervolgd…